Dünya üzərindəki bir çox xalq qazandığı nailiyyətləri, uğurları və müvəffəqiyyətləri ilə öyünür, bütün varlığı ilə zamanın nəbzini tutmaqla sanki tarixi qabaqlamağa çalışır. Kimisi Vətənimiz Azərbaycan kimi beynəlxalq arenada öz sözünü deyir, öz gücünü göstərir, kimisi siyasət masasında qalibiyyət əldə edir, ya da səngər önündə varlığı, canı qədər sevdiyi torpağını qoruyur. Kimisi də mənəviyyatına hopan rəzil, alçaq xislətinə sadiq qalır, ya gücünü əlsiz-ayaqsız qocaların başını kəsməkdə sınayır, ya da tarixə, daha doğrusu, tarixin qaranlıq küncünə, el arasında tarixin zibilliyi adlandırdığımız “guşəyə” adını südəmər körpələrin al qanı ilə yazır. Sətirləri oxuyan hər kəs o saat bilir ki, söhbət kimdən gedir... Yəqin ki, dünyada erməni kimi bu sadaladığımız rüsvayçı, alçaq xislətlərə sadiq qalan, məkrli niyyətlərlə qidalanıb, işğalçılıq meyilləri ilə varlığını sürdürən ikinci bir toplum tapılmaz. Ancaq dünyadakı erməni vəhşiliyi əsrlərdir, ad çıxarıb, necə deyərlər, bu “məharətləri” ilə min illərin belini büküb. Min illərdir ki, bu “millət” tarixə “milli varlığını” “Sən köləsən, sən qorxaqsan, sən alçaqsan, çünki sən ermənisən” ifadələri ilə yazdırıb.
Şanlı Vətən müharibəsindən ötən bu üç il ərzində anası murdar olmuş ulaq kimi aramlığını itirən, ya da illərdir, Azərbaycan süfrəsində ac qarnını bəs edincə doyurub, sonra da qarnında köp əmələ gəlmiş və böyürtüsü içinə çəkilmiş heyvan kimi eşinən erməni vandalları yenə də təxribata əl atmaqdan çəkinmirlər ki, çəkinmirlər... Dünya xalqları bu təxribatları görüb sanmasın ki, erməni vəhşiləri qətiyyətli və əzmkardır. Onların rəzil havadarları bu hadisələri eşidib car çəkməsinlər ki, bəs ermənilər məğlubiyyətlə barışmayan mübariz xalqdır, ya da iddia etməsinlər ki, onların gücü də, iradəsi də Azərbaycan xalqından qat-qat artıqdır. Bütün bəşər bilsin və dərk etsin ki, məşhur filosof, tarixçi Karl Marksın da dediyi kimi, tarixdə öz arvadlarını, qız-gəlinlərini yaşamaq və qazanc xatirinə başqa xalqların kişilərinə satan yeganə millət də erməni olmuşdur...
Son günlər xəbər saytlarında yayımlanan daha bir məlumat erməni dığalarının bədxah və rəzil niyyətlərini ortaya qoydu. Belə ki, düşmən ölkəsində ağır atletika üzrə Avropa çempionatının açılış mərasimində Azərbaycan bayrağının yandırılması bu mənfur xalqın tarixin bütün dövrlərindəki kimi, necə aciz və zəif olduğunu bir daha ortaya çıxardı. İllərdir, beynəlxalq təşkilatların ermənilərin hər zülmünə göz yumması, hələ 90-cı illərdə Xocalı şəhərinin cəmi bir gecənin içində yer üzündən silinməsinə “xeyir-dua verməsi” vəhşi millətin fəallaşmasına stimul olub. Təbii ki, bunu yalnız beynəlxalq təşkilatların dırnaqarası siyasəti ilə də əlaqələndirmək olmaz. Çünki bu alçaq xalqın qana susamış köpək kimi dişini qıcaması üçün bir cüzi hərəkət də kifayət edir. İllərdir, əziz-xələf əmmaməli qardaşlarının, dildə müsəlman, əqidədə erməniyə bərabər vandal olan “Seyyidi-Mürtəzaların” fitvası ilə azmı cinayət törətdilər?
Erməni xalqının Azərbaycan bayrağına qarşı törətdiyi bu cinayət bir neçə həqiqətə də işıq tutur. Bu addım ermənilərin Azərbaycan xalqına qarşı sərgilədiyi düşmən münasibətinin bariz nümunəsi idi. Bu həm də etnik zəmində Ermənistanda Azərbaycana, ələlxüsus da ki, azərbaycanlılara qarşı, türk soykökünə qarşı nifrətin hökm sürdüyünü təsdiq edir. Bununla yanaşı, istənilən bir ölkədə keçirilən beynəlxalq yarışda belə bir addımın atılması həmin ölkədə rasizmin, milli, dini-etnik ayrı-seçkiliyin olduğunu bütün reallığı ilə göstərir. Bütün bu sadaladığımız hadisələr qarşısında mütləq ki, Ermənistan hökuməti bütün məsuliyyəti ilə cavab verməli, həmçinin beynəlxalq səviyyədə mənfur düşmənin atdığı bu addıma siyasi qiymət verilməlidir. Çünki bu addım yalnız Azərbaycan xalqının milli dəyərlərinə yox, bütün sülh təşkilatlarının hüquq normalarına göstərilən etinasızlıq və hörmətsizlikdir.
Bütün tarixi reallıqlara söykənərək deyirik ki, Azərbaycan müxtəlif sivilizasiyaların qovuşduğu məkan olaraq əsrlərboyu milli-mədəni rəngarənglik mühitinin formalaşdığı, ayrı-ayrı millətlərin və konfessiyaların nümayəndələrinin sülh, əmin-amanlıq, qarşılıqlı anlaşma və dialoq şəraitində yaşadığı diyar kimi tanınıb. Multikulturalizm və tolerantlıq tarixən azərbaycanlıların həyat tərzi olub, bu gün isə milli kimliyindən, dilindən, dinindən asılı olmayaraq, Azərbaycan dövlətinin hər bir vətəndaşının gündəlik həyat tərzinə çevrilib. Azərbaycan xalqının zəngin multikultural keçmişi təkcə xalqımızın bugünkü tolerant yaşam tərzi ilə deyil, həm də yaratmış olduğu ədəbi-bədii, elmi-fəlsəfi, siyasi-hüquqi qaynaqlarda, sənədlərdə yaşayır. Xalqımızın geninə hopmuş, milli-mənəvi dəyərlərində əbədi yaşamaq hüququ qazanmış bu ali dəyərlər erməni qəsbkarları ilə illərdir, davam edən əks-müharibə əməliyyatında da özünü göstərib. Bu gün işğaldan azad olunmuş torpaqlarımızın mənzərəsinə baxdıqda bu fərq aydınlığı ilə görünür. Min illərdən bəri Azərbaycan xalqının bütün varlığı, canı qədər sevdiyi, qoruduğu tarixi torpaqları, milli-mənəvi dəyərləri erməni şovnistlərinin əlində, sözün əsl mənasında, xarabazara çevrilib. Azərbaycan dövlətinin milli mənsubiyyətini özündə yaşadan bütün dəyərlərimizin yox edilməsi üçün əsl terror aktları törədilib. Erməni qəsbkarları tərəfindən üçrəngli bayrağımıza, ali dəyərlərə bu hörmətsizliyin edilməsi tarixdə nə ilkdir, nə son... Məğlubiyyətin rəzaləti ilə alçalmış düşmən hələ onların bir respublika kimi formalaşmasından çox-çox əvvəllər mövcud olmuş Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin qəbul etdiyi, yolunda minlərlə soydaşımızın canından keçdiyi bayrağı yandırmaqla sanki bu rəzilliyi tarixdən silməyə çalışırlar, ya da ki, özlərinə bu yolla təskinlik vermək istəyirlər.
Son 20 ildə ölkəmizin ictimai-siyasi həyatında baş verən hadisələr onu göstərdi ki, Azərbaycan müxtəlif dünya təşkilatları ilə sıx əməkdaşlıq və bütün beynəlxalq normalara riayət edir və ölkəmiz bir çox beynəlxalq yarışlara, olimpiadalara, müsabiqələrə ev sahibliyi edir. Bu addım nə qədər mürəkkəb və siyasi cəhətdən məsuliyyətli olsa da, dövlətimizin daim sülh və əmin-amanlıq şəraitində yaşaması, dünya dövlətləri ilə humanist münasibətlərin qurulması istisnasız hər bir ölkənin nümayəndəsini bura gəlməyə vadar edir. Lakin erməni vandallarının beynəlxalq hüquq normalarını kobud şəkildə pozaraq belə bir addım atması – Azərbaycan bayrağını yandırması bir daha təsdiq edir ki, bu dövlət istər siyasi münasibətlərdə, istərsə də öz daxilində təcavüzkarlıq meyillərini açıqca nümayiş etdirir. Halbuki bütün beynəlxalq idman tədbirlərində, misal üçün, dünya çempionatında, Bakıda keçirilmiş Birinci Avropa Oyunlarında, müxtəlif turnirlərdə Vətənimiz Azərbaycan dünyanın dörd bir tərəfindən gələn iştirakçıların maksimum təhlükəsizliyini təmin edir. Şanlı Vətən müharibəsindən bir müddət əvvələ kimi erməni idmançılar da rahatlıqla Azərbaycana gəlir, yarışlarda iştirak edib vətənlərinə dönürdülər. İrəvana qayıdan zaman paytaxtımız Bakı və buradakı turnirin təşkilatı ilə bağlı televiziyalara müsbət təəssüratlarını etiraf etməli olurdular. Həmin hadisələrdən birini xatırlamaq, yəqin ki, mənim kimi oxucularımızın da qüruruna səbəb olar. Belə ki, paytaxt Bakıda keçirilən Avropa Oyunlarında Prezident cənab İlham Əliyevin böyük siyasi addımla, qətiyyətlə, sahib olduğu soykökə sədaqətlə nifrət hissi ilə coşan tamaşaçı kütləsini bir işarə ilə sakitləşdirərək medalı erməni boksçu Gevorg Manukiana təqdim etməsi və sakit bir tərzdə uğurlar diləməsi bütün həqiqətləri ilə göstərir kimin kim, nəyin nə olduğunu...
Zənnimcə, erməni hökuməti bu çirkin addımın üstünü ört-basdır etmək üçün min bir bahanələrlə dünya mediasına açıqlama verəcək. Və iddia edəcək ki, guya, bütün bu təxribatlar ölkə rəhbərliyinin gözündən kənarda baş verən hadisələrdir. Lakin tarixi Azərbaycan torpaqlarını – Qarabağı tərk edərkən varidatlarını – unitazlarını gözlərindən qırağa qoymayan bu murdar toplumun belə bir fikir irəli sürməsi, dünyanın şahid olduğu faktı görməməsi, yəqin ki hər kəsdə ikrah dolu gülüş doğurar. Ancaq həqiqət budur ki, bütün soyqırımı cinayətləri, ya da ölkənin atributlarına qarşı törədilən çirkin əməllərin hər biri şüurlu və əvvəlcədən düşünülmüş olur. Bu əməllər heç bir halda təsadüf və ya ehtiyatsızlıq nəticəsində törədilə bilməz. Burada hərəkətin mənfi nəticələri ilə bağlı cinayətkar qərəzin və ya konkret niyyətin xüsusi istiqamətini üzə çıxarmaq tələb olunur. Yarışa başlamazdan əvvəl ermənilərin milli atributlarımıza qarşı belə bir addım atması onların əsl niyyətini ortaya qoyur. Bu amansız cinayətlərin məhz Azərbaycanın milli heysiyyətinə qarşı yönəldiyi də göz önündədir.
...Erməni vandalları tərəfindən dəfələrlə xalqımızın milli-mənəvi dəyərlərinə qarşı bu cür faşizm hadisələri baş verib. Dövlətimiz bu addımlara cavabı ya döyüş meydanında bu əfi ilanların başını əzməklə verib, ya da böyük qətiyyətlə siyasi arenada öz nüfuzunu qaldırmaqla, gücünü göstərməklə onları yerinə oturdub. Ermənilər bütün bu nəticələrdən dərs çıxarmalı olsalar da, yenə də öz hikkə və məkrlərinə sadiq qalaraq tutduqları bu dırnaqarası yoldan dönməyiblər. Yeri gəlib Vətənimizin igid oğulları – Mübariz İbrahimov kimi qəhrəmanları bütün bir erməni batalyonunun canına üşütmə salıb, yeri gəlib Pəncəli Teymurov kimi igidlərimiz öz hərbçilik məharəti ilə düşmən təxribatlarının qarşısını alıb, onlara əsl hünərvərlik örnəyi göstərib və yeri gəlib ki, Ramil Səfərov kimi oğullarımız sırf milli dəyərlərimizə əl uzadıb, dil çıxarıb deyə sonu ömürlük həbs olsa da, erməni vandalını tikə-tikə edib, yeri gəlib ki, Cəbrayıl Dövlətzadə kimi elin qəhrəman övladı Polad Həşimovun qisasını əlbəyaxa döyüşdə alıb, öz əlləri ilə erməni polkovnikini boğaraq cəhənnəmə vasil edib. Nə qədər ki bu xalqın canında-qanında Azərbaycan, türkçülük var, heç zaman düşmənə boyun əyməz, əqidəsindən dönməz, bir ölüb min dirilər. Üçrəngli bayrağı Şuşa qalasında, Suqovuşanda, Füzulidə, Ağdərədə, Ağdamda, Kəlbəcərdə, Laçında dalğalandırar və gün gələr, ağızdolusu deyərik ki, Təbriz Azərbaycandır, İrəvan Azərbaycandır!
...Bütün bu məqalədə erməni daşnaklarının törətdiyi cinayətlərdən yalnız biri haqqında danışdıq, əgər iş onların tarixboyu törətdiyi vandallıqlara, terror aktlarına qalsa, o hadisələrin qarşısında yazmaq da acizidir, elə tarixin reallıqları da...Yazıma dahi rus şairinin ermənilər haqqında dediyi fikirlə başlamışdım. Sonluğunu isə məşhur ingilis səyyahı Vilsonun sözləri ilə qurtarmaq istəyirəm: “Ermənilər acgöz və tamahkardır. Onlar istənilən bir cəfəngiyyatı böyütmək üzrə abırsız dərəcədə mahirdirlər və yalnız bunları özlərindən başqalarına edirlər”.
Məcid RƏŞADƏTOĞLU
