Tarixən türklərin qanını töküb, türk soyuna qarşı amansız nifrətlə yaşamış ermənilər, yaxud öz dillərincə, hay tayfası belə qeyri-insani əməlləri mənimsəməkdə fenomenal yaddaş göstərdiyi halda, dünyanın reallıqlarını görmək, gerçəkləri düzgün təhlil edib normal qonşuluq həyatı sürməmək üçün özlərinə xas inadcıl kütbeyinliklə dünyada tanınırlar. Təbiət kimi cəmiyyətin də sabit qalmadığı, texnoloji yeniliklər kimi beynəlxalq münasibətlərin, qlobal məsələlərin də sürətlə dəyişildiyi bir zamanda Aralıq dənizindən Xəzərə qədərki torpaqlara ərazi iddialarından hələ də əl çəkməyən haylar 2 min il əvvəlki Tiqranın Roma sərkərdəsi qarşısındakı rüsvayçı diz çöküşünü unutmuş kimi görünsələr də, Azərbaycana qarşı əsassız torpaq iddialarından sonra düşdükləri reallığı heç vaxt unutmamalıdırlar. Yaranmış yeni reallıq qorxaq, yaltaq, ikiüzlü və etibarsız ermənilərin sahib olduqları bədnam niyyətlərinin onlara çox baha başa gələcəyini deyir. Bəs revanşizm xəyalları ilə alışıb yanan məğlub ermənilərin unutduğu reallıqlar nədir?
Əvvəla, 2020-ci ildən sonra ermənilərin başına gələnlər bir təsadüf olmayıb, illər, onillər, hətta əsrlər boyu bu etnosun əkdiyi zəhər toxumlarının cücərib boğazında qalan tikanları, tökdükləri nahaq qanların naləsi idi. 44 günlük Vətən müharibəsində “Tək mərmi, tək hədəf!” taktikası ilə döyüşən Azərbaycan topçusundan başlarına ölümcül zərbə almış bu ermənilər o ermənilər idi ki rəhmətlik Çingiz Mustafayevin Xocalı soyqırımı günü sonrası lentə aldığı həmin cansız uşaq bədənlərinin üzərində vandallıq etmiş, sonra da məhz buna görə Fransadan, Livandan mükafatlar almışdılar. Ona görə də bu gün Qafanda tövlə kimi binalara sığınmış sarkislər, haykanuşlar Kəlbəcəri tərk edərkən söküb gətirdikləri həmin o unitaza qəmli-qəmli baxaraq Araz sahilindən gələn yardımların ümidinə qaldıqlarında bu reallıqla artıq barışdığından xəbərsizdir. Yəni Ermənisan həmişəki kimi kimlərəsə möhtacdır, vəssalam!
İkinci reallıq, Ermənistanın faktiki olaraq hər cür sahillərdən uzaqlarda, coğrafi cəhətdən Türkiyə və Azərbaycanın arasında yerləşməklə tərs çevrilmiş bir kal armuda bənzəməsidir. Armud da tez yetişən meyvə olduğundan Araz sahilindən onu bəsləyən bu saplağın gec-tez qırılacağı və beləliklə, onun ayılara yem olacağı qaçınılmazdır. Hələlik, isə şimal ayısının başı bərk qarışıq olduğundan bəlkə də, payızda armudlar yetişənə qədər Ermənistanın da dadına baxmağa etiraz etməz.
Üçüncü reallıq, bəlkə də, ən güclü reallıq, ermənilərin ayılara arxalanıb savaşı uduzduqlarına görə möhkəm küsüb incisələr də, bu saat bütün dolanışıqlarının həmin o köhnə dostlarının qış azuqəsinin artıqları olduğunu untmalarıdır. Üstəgəl, ABŞ və Avropanın tətbiq etdiyi sanksiyalardan yayınmaq üçün Ermənistanı üçüncü ölkə kimi seçən hazırki, incik dost ermənilərə bu yolla da əməlli-başlı çörək pulu qazandırır.
ABŞ və Avropa ikilisi bu günlərdə təzə gəlin kimi Ermənistanın qoluna girib ona yeni evlilik təklif etsələr də bu itifaqa haylar qətiyyən bir reallıq kimi inanmamalıdırlar. Çünki erməni xanımları ilə evlilikdən heç kim şərəf qazandırmadığı kimi, Avropa ilə dostluq da heç kimə güc qazandırmır. Tam əksinə, növbəti, dördüncü reallıq kimi ermənilər bilməlidirlər ki, ABŞ və Avropa heç zaman strateji müttəfiq olmamışlar və əgər mövzu Ermənistan kimi yeddinci dərəcəli bir dövlətdən gedirsə, bu heç inandırıcı deyil. Ermənilər ABŞ-ın Avropada ən etibarlı müttəfiqinin yalnız Avropa İttifaqını tərk etmiş Böyük Britaniya olduğunu yaxşı bildiyindən onların da qarşısında başlarından böyük-böyük danışa bilmirlər. Ağlınız Fransaya getməsin!
Ermənilərin unutduğu, təkcə bu gün yox, tarixən də həmişə unudub, buna görə hörmətdən düşdükləri reallıq, qonşularla adam kimi yola getməmələridir. Osmanlı Türkiyəsində paşa rütbəsinə qədər çatmış, amma sonradan qanı və südü xarab olduğu üçün onlara xəyanət etdiyinə görə gözdən düşmüş ermənilər bu gün de-fakto yenə də Türkiyə iqtisadiyyatından asılıdırlar. Birbaşa olmasa da, üçüncü ölkələrdən təkrar ixrac yolu ilə yüksək keyfiyyətli türk mallarına həmişə ehtiyacı olmuş ermənilər bu gün təbii qazı Rusiyadan alsalar da sazanı və qazan dənini Türkiyədən almağa məcburdular. Bu da olsun beşinci reallıq!
Əslində, Paşinyan onu seçən və ya seçməyən, yaxud xaricdəki diaspor üzvü, hansı erməni olursa-olsun, hamısının qarşısındakı reallıqlar bu gün daha çox və daha ciddidir. Amma bu yazıda söz verdiyimiz kimi onlara hələlik, yeddi reallığı xatırladacağıq. Yoxsa onların Kim kimi problemləri də varsa, bundan dünyaya nə?! Amma bu gün dövlət başçımız cənab İlham Əliyevin də dəfələrlə vurğuladığı kimi Ermənistan istəsə də, istəməsə də Zəngəzur dəhlizini açacağını buradan haylara bir daha xatırlamaq istərdik. Ermənilər Zəngəzur dəhlizinə paralel, xəyali alternativlər düşünməklə bu dəhlizin qlobal bir layihə olduğunu, Çin və Avropa arasındakı trilyonluq ticarətin ən hamar yolu olduğunu unutmamalıdırlar. Yeni gələndə, bir qazan suda bişmiş kartofla bir qışı keçirməyə adət elmiş ermənilər üçün bu cür qlobal iqtisadi əməkdaşlığın miqyası onlara böyük gəlsə də, Çindən Avropa bazarına gedən Orta Dəhlizin Zəngəzur dəhlizi hissəsində heç bir hayın hay-həşir qoparıb dayana bilməyəcəyi altıncı reallıqdır.
Və sonuncu, təkcə Ermənistan ermənilərinin, yaxud dünyaya səpələnmiş erməni diasporunun deyil, bütün hay xəstələrinin də heç bir zaman unuda bilməyəcəyi yeddinci reallıq – “dəmir yumruq”! Bəli, Azərbaycan artıq o Azərbaycan deyil! Artıq nə 1918, nə 1948, nə də 1988-ci ildir. Artıq yeni reallıqda güclü Azərbaycanın, onun şanlı Ordusunun və Müzəffər Ali Baş Komandanının tək yumruq olub erməni faşizminin başına endirdiyi “dəmir yumruq” bu gün dünya siyasətinin gündəmindəki yerini qorumaqdadır. Ermənilər unutmamalıdırlar ki, “Dəmir yumruq yerindədir”, – deyən Ali Baş Komandanımız 44 günlük müharibə sonrası revanşizmə qapılanların qapısına elə bir qıfıl vurub ki, onun açılması üçün tək yol Azərbaycanın diqtə etdiyi sülh müqaviləsinə imza atmaq, ölkəmizə və qardaş Türkiyəyə qarşı əsassız torpaq iddialarından imtina etməkdir.
Bəli, ermənilərə, onların iştahına hər nə qədər antiseptik gəlsə də, bu günün reallıqları belədir. Bəlkə, sabah havalar dəyişdiyində yeni reallıqlar da yarana bilər. Amma bütün bu reallıqları unudan ermənilərin yaxşı bildiyi bir reallığı biz də heç zaman unutmamalıyıq. Erməni həmişə ermənidir!
Əli Cabbarov
