Sağlam cəmiyyət qurub təbii üsullarla yeni insan nəsli yetişdirməkdən könüllü imtina edərək ailədə uşaq əvəzinə it saxlamaqla cismən və ruhən qocalmış Avropanın bir o qədər də qocalmış siyasətçilərinin Azərbaycana qarşı oynamaq istədiyi oyunu vaxtında pozan təmsilçilərimizin bəyanat yayaraq AŞPA-nı tərk etmək qərarı, əslində, unudulmaqda olan bu siyasi qurumun adını yenidən dünya gündəminə qaytarmaqla bir növ ölkəmizə qarşı aparılan ikili standartları da ifşa etdi. Erməni mediasında belə tam mətni şərhsiz yayılan bu bəyanat Avropa parlamentarilərinin bizə qarşı nə etmək istədiklərini yox, daha çox nə qazanmaq istədiklərini ortaya qoyur.
Əvvəla, İkinci Dünya müharibəsindən sonra ilk dəfə bu qədər geniş müharibə və münaqişələrlə üz-üzə qalmış Avropanın gedərək Amerikanın daha da dərin təsirinə düşdüyünü anlayınca AŞPA-nın gündəmi dəyişmək üçün, necə deyərlər, söhbəti fırlayıb, hər şeyi Azərbaycanın üzərindən oynamasını görməmək mümkün deyil. Elə buna görə də Ukraynaya dəstək məsələsində getdikcə ikiyə bölünən Avropanın Rusiyanın sabah Polşaya da hücum edəcəyini təsəvvür edərək indidən dəhşət ssenarisinə hazırlaşmasını paralel olaraq Azərbaycanın da guya Zəngəzura qoşun yeridəcəyi barədə erməni cəmiyyətinə hopdurulmuş qorxu ilə eyniləşdirdikdə AŞPA-dakı həmin 76 nəfər deputatla ermənilərin DNT kodlarının bir-birinə bənzədiyini düşünməkdə haqlı ola bilərik. Şübhəsiz, hələ ki, cənab Borellə qorillanın nə dərəcədə qohum olduğunu bilməsək də, amma ortaq xristian klubu üzvlüyü və keçirdikləri qeyri-adi həyat tərzinin rəng çalarları tərəflərin bir-birinə olan simpatiyasının əsl səbəbini açmağa imkan yaradır.
Fransızcada bilmirəm, amma ingiliscədə “yazığı gəlmək” mənasını verən “simpatiya” ifadəsinin gerçəkdənmi Strasburq-İrəvan ikilisi arasında çox-çox səmimi oluğunu düşünmək, yumşaq desək, sadəlövhlük olardı. Zira, bu saat hayların yarısı Paşinyan hayından, yarısı da Putinin vayından çox qorxduğu üçün onların heç 5 min nəfəri də AŞPA-dakı bu qərarın mahiyyətini belə başa düşmür. Digər bir tərəfdən də Avropadakı siyasi oyunların baş aktyorlarının özləri də sonda mütləq bir ingilis vetosuna tuş gəlib yerində oturacaqlarını yaxşı bildikləri üçün belə siyasi malzəmələrin elə-belə, yəni dadsız-duzsuz aş formatında yoğrulmasına heç etiraz etmirlər. Başqa sözlə, sabah, Allah eləməsin, bir gecənin qara buludu ilə buzlar əridiyi kimi sabah Kiyev-Moskva yaxınlaşması da olarsa, Avropaya bunun nəyə başa gələcəyi, nə qədər pulların batacağı indidən Avropadakı keçəl məddahların yuxusunu yamanca qarışdırır. Qəfil siyasi qərarlardan sonra buqələmun olmağı hamı yaxşı bacarmır axı. Deməli, belə çıxır ki, heç qardaş Türkiyə ilə də yaxşı əlaqələri olmayan bu avropalı parlamentarilər şuradakı cəfəng qərarlara səs verərkən separatçılıqdan və işğaldan başı bu qədər əziyyətlər çəkmiş ukraynalı deputatların da üzünə baxanda, yəqin ki, sarı-mavi rəngə boyanıblar.
Avropalılar rəng dəyişdirməkdə olsunlar, amma bu gün üçrəngli bayrağımızın hər yerdə dalğalandığı suveren Azərbaycanda hamı AŞPA-nı həmişəkindən daha yaxşı tanıyır. Təkcə ona görə yox ki, ötən 19 ildə bu siyasi qurum ölkəmizin qarşılaşdığı ikili standartların hazırlandığı bir məclis olub. Həm də ona görə ki, Cənubi Qafqazda davamlı sülh yaradılması istiqamətində Azərbaycan və Ermənistan arasında birbaşa təmasların yaradıldığı bir məqamda AŞPA-nın baş aşpazları söhbəti yenidən 30 il əvvələ, Azərbaycanın işğala məruz qaldığı illərə qaytarmaqla, əslində, bu mövzunun heç zaman bitməyəcəyinə də özləri bilmədən səs verdilər. Bu gün baş vermiş bütün bunlardan sonra sabah Strasburqda, yaxud haradasa bir beynəlxalq tədbirdə Azərbaycanı təmsil edən hər kəsin artıq tam haqqıdır ki, özü ilə bərabər Cənubi Qafqazın 1918-ci ildə Fransada çap olunmuş xəritəsini gətirib, bunun əsasında çıxış etsin, faktları ortaya qoysun. Çünki məsələyə bir də adadan baxsaq, Nyutonun məşhur 3-cü qanunu tam yerinə düşür: F = mənfi F!
AŞPA-nın dünənki, daha doğrusu, Azərbaycan nümayəndə heyətinin parlamenti tərk edəndən sonra verdiyi cəfəng qərar artıq tarixin zibilliyindədir. Azərbaycanın isə qarşıda xeyli işi-gücü var. Xalqımız yeni, bütöv Azərbaycanın daha da güclü gələcəyi üçün səfərbər olacaq. Bunun üçün dövlətimizin güclü konstruktiv siyasi iradəsi və zəngin tarixi-mədəni keçmişi vardır. Otuz il erməni işğalından əzab çəkmiş Azərbaycan keçmişdə olduğu kimi, böyük Qələbəmizdən sonra da tarixi gerçəklikləri unutmamaq şərti ilə dünya ilə, öz qonşuları ilə hər cür siyasi dialoqa, hər cür iqtisadi-mədəni əlaqələrə hazır olduğunu bütün platformalarda dilə gətirmiş, trilyon dollarımız olmasa da, ölkəmizin ən tolerant, ən rahat və ən qonaqpərvər diyar olduğunu sübut etmişdir.
Bir də bizim Avropada nə işimiz var axı?!
Əli CABBAROV
